- Uroczysty koncert poświęcony pamięci jednej z najwybitniejszych solistek Teatru Wielkiego w Poznaniu jest celebracją setnych urodzin legendarnej diwy i okazją do prezentacji niezwykłego kunsztu wykonawczego artystów poznańskiej opery. Antonina Kawecka była bowiem w historii opery postacią wybitną, szczególnie ważną dla poznańskiego środowiska muzycznego – napisał wicepremier, minister kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotr Gliński w liście odczytanym przez wiceminister Wandę Zwinogrodzką podczas koncertu jubileuszowego „ANTONINA KAWECKA. W setną rocznicę urodzin”, który odbył się w Teatrze Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu.
Wicepremier Piotr Gliński zwrócił uwagę na starannie dobrany repertuar koncertu, którego wykonawcami byli znakomici artyści poznańskiej sceny.
- Dzisiejszego wieczoru usłyszymy wspaniałe uwertury, arie i duety z oper Stanisława Moniuszki, Giacoma Pucciniego oraz Giuseppe Verdiego. Uroczysty koncert poświęcony pamięci jednej z najwybitniejszych solistek Teatru Wielkiego w Poznaniu jest więc celebracją setnych urodzin legendarnej Diwy i okazją do prezentacji niezwykłego kunsztu wykonawczego artystów poznańskiej opery – wskazał prof. Piotr Gliński.
Szef resortu kultury przypomniał drogę zawodową Maestry.
- Artystka, z urodzenia warszawianka, wykształcona w tajnym Konserwatorium Warszawskim pod kierunkiem Stanisława Kazury, Margerity Trombini-Kazuro i Piotra Rytla, choć na scenie zadebiutowała w 1945 roku w Operze Śląskiej rolą Loli w „Rycerskości wieśniaczej” Pietro Mascagniego, to trzy lata później zawodowo i na stałe związała się z poznańską sceną operową – dodał.
Minister kultury i dziedzictwa narodowego podkreślił, że Antonina Kawecka była osobowością o uznanym autorytecie, oddziałującą na szeroko pojęte środowisko artystyczne, a dzięki charyzmie i talentowi, postać najwybitniejszej solistki poznańskiej opery wpisała się na stałe w historię gmachu pod Pegazem.
- W Poznaniu zadebiutowała partią Amneris w „Aidzie” oraz stworzyła wiele niezapomnianych kreacji scenicznych, dość wspomnieć tytułową Halkę, czy główną partię żeńską w „Tristanie i Izoldzie” oraz Elżbietę w „Tannhäuserze”. Obszerne dossier Diwy zawiera ponad czterdzieści partii operowych oraz cykle wokalne i pieśni – napisał prof. Piotr Gliński.
Wicepremier przypomniał, że artystka była także wytrawnym pedagogiem.
- Poza imponującą karierą sceniczną Antonina Kawecka kształciła również młode pokolenia śpiewaków. Od 1971 roku wykładała na poznańskiej Akademii Muzycznej, a jej uczniami byli m.in. Barbara Mądra, Elżbieta Ardam, Agnieszka Mikołajczyk czy Wojciech Drabowicz. Artystka brała również udział w pracach jury międzynarodowych konkursów wokalnych – zaznaczył minister kultury.
Wicepremier Piotr Gliński podkreślił, że Antonina Kawecka, w dowód uznania dla jej dokonań artystycznych została uhonorowana licznymi odznaczeniami i nagrodami w tym: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Nagrodą Państwową II stopnia, Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki, Nagrodą Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów Śpiewu czy medalem „Polonia Mater Nostra Est”.
Szef resortu kultury przypomniał, że prowadzący orkiestrę, a obchodzący właśnie jubileusz 50-lecia pracy artystycznej Maestro Tadeusz Kozłowski został uhonorowany nagrodą dla najlepszego polskiego dyrygenta operowego Fundacji im. Jana Kiepury za przygotowaną dla Teatru Wielkiego w Poznaniu prapremierę „Portretu” Weinberga.
Śpiewaczka (sopran dramatyczny) i pedagog. Urodzona 16 stycznia 1923 w Warszawie, zmarła 5 października 1996 w Poznaniu.
W latach 1941-44 kształciła się w tajnym Konserwatorium Warszawskim u Stanisława Kazury. Głos doskonaliła pod kierunkiem Adama Didura (1945-46), Stefana Beliny-Skupiewskiego (1946-47) oraz Józefa Wolińskiego (1947-52), stopniowo przekształcając go z mezzosopranowego w sopran.
Na scenie zadebiutowała w Operze Śląskiej w Bytomiu w 1945 w roli Loli w „Rycerskości wieśniaczej” Pietro Mascagniego. Przez następne dwa lata występowała m.in. w „Halce” (Zofia) i „Strasznym dworze” (Jadwiga) Stanisława Moniuszki, „Madama Butterfly” Giacomo Pucciniego (Suzuki), „Cyruliku Sewilskim” Gioacchino Rossiniego (Bety), „Traviacie” Giuseppe Verdiego (Flora) i „Carmen” Georgesa Bizeta (Mercedes). W 1947 została zaangażowana do Opery w Poznaniu, gdzie śpiewała do 1979. Odniosła wielki sukces jako Halka w operze Moniuszki w inscenizacji Leona Schillera pod batutą Waleriana Bierdiajewa (premiera 22 stycznia 1950), a jej kreacja Izoldy w „Tristanie i Izoldzie” (premiera 15 grudnia 1968 r.) stała się wydarzeniem artystycznym.
Artystka występowała gościnnie za granicą, m.in. w takich krajach jak: Czechosłowacja, Węgry, ZSRR, NRD, RFN, Włochy, Bułgaria, Rumunia, Chiny oraz Stany Zjednoczone. Na płytach ukazały się w jej wykonaniu arie i duety operowe, pieśni Chopina, Moniuszki i Szymanowskiego.
Antonina Kawecka od 1971 r. prowadziła klasę śpiewu w Akademii Muzycznej w Poznaniu, od 1993 r. na stanowisku profesora. Jej uczniami byli m.in. Barbara Mądra, Wojciech Drabowicz i Marek Torzewski. Brała także udział w pracach jury międzynarodowych konkursów wokalnych w Sofii, Antwerpii, Warszawie (Konkurs im. Stanisława Moniuszki) i Bytomiu (Konkurs im. Adama Didura).
Otrzymała wiele nagród i odznaczeń, w tym Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Nagrodę Państwową II stopnia, Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, Nagrodę Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów Śpiewu, medal Polonia Mater Nostra Est, przyznany przez Fundację Pamięci Narodu Polskiego, Nagrodę Artystyczną miasta Poznania.
Poprzednia
Następna
